Relativiteit uitgelegd

Relativiteit is niet moeilijk te begrijpen, ik beschreef het alleen in het Engels ;P

Space=Time, this makes time a position.
Time is perceived as constantly changing positions.
Changing positions can only be observed by a conscious observer.
For something to be observed, LIGHT or lightspeed is needed to reflect back to the observer.
When the one observing (itself) travels at light speed [double meaning] the observer becomes light itself, and positions no longer seem to change at this point time comes to a halt and all merges into One.

Universum

Universum

Uni-ver-sum
Één tot zijn
Eenheid van zijn
Één zijn

Één ik ben (sum)
Ik maak alles één

Uni-versum
Één lied

Woorden kwetsen niet

Even voor de goede orde: woorden kwetsen niet.

Uitgesproken woorden zijn luchttrillingen, die doen geen pijn, tenminste niet totdat de frequentie en toonhoogte een bepaalde waarde overstijgen.

Geschreven woorden zijn symbolen op papier of oplichtende stipjes op een beeldscherm, die doen ook  geen pijn.

Je wordt niet gekwetst door woorden, je voelt je gekwetst...
Je wordt niet beledigd door woorden, je voelt je beledigd...

Tegenwoordig voelt iedereen zich om de haverklap gekwetst, beledigd of tekort gedaan, waarom?

Omdat een ander iets zegt wat niet in jouw straatje past? Iets wat jij ongepast, verwerpelijk, onrechtvaardig of ronduit fout vind? En wordt je daardoor gekwetst? tekort gedaan?

Wat gebeurt er werkelijk? Kunnen we nog wel onderscheiden wat er werkelijk gebeurt?

Een woord als symbool van een begrip is van zichzelf neutraal, het is een poging om iets werkelijks te duiden, het verwijst naar iets, een object, ding, ervaring of iets abstracts, maar het woord is nooit het ding waarnaar het verwijst zelf. Het is een pointer, een wijzende vinger...

Net zomin als dat het woord het ding is waar het naar verwijst, net zo min zijn gedachten wat je bent...

Dat wij onszelf vereenzelvigen met wat we denken triggert heel snel het idee dat we aangevallen worden als iemand anders andere gedachten denkbeelden of meningen communiceert. En deze aanval lijkt dus persoonlijk te zijn en wordt als kwetsend ervaren.

De ander, diegene die dit bij ons teweeg brengt wordt acuut als bedreiging ervaren en moet dus wel slecht zijn, dit gebeurt onbewust zonder dat we doorhebben dat wijzelf, door onze reactie, de oorzaak van het gekwetste gevoel zijn.

Het ligt dus altijd aan een ander maar.... daar zit de wereld dus wel vol mee.... anderen ;P