Zonder ruimte geen tijd, zonder tijd geen ruimte...
Tijd heeft ruimte nodig om beweging te simuleren, een flow van a naar b waarbij bewustzijn afstand (ruimte-tijd) overbrugt om vervolgens in het hier en nu wakker te worden en te zien dat alles anders is behalve het bewustzijn zelf (Zelf)
Door het universum te zien als gefragmenteerde delen van a en b, en deze fragmentatie oneindig door te voeren wordt het oneindig groot, maar... als we de delen aan elkaar rijgen door er met grote snelheid door heen te reizen komt de tijd tot stilstand en wordt alles één.... (licht)
In het begin was er het idee: hoe zou het zijn als alles niet één zou kunnen zijn.....gefragmenteerd
De aboriginals wisten het al, alles begon met een droom over tijd ;-)
Wednesday, October 21, 2015
Friday, October 9, 2015
De oorzaak van het Universum
De oorzaak van het Universum *micro* *macro*
Wanneer je de micro en de macro kosmos met elkaar vergelijkt dan lijken daar grote overeenkomsten te zijn.
De zon (een ster) zou daarbij bijvoorbeeld vergeleken kunnen worden met een nucleus (atoomkern), het zonnestelsel met een atoom en de Melkweg met een molecuul.
Onze entiteit (verschijningsvorm) is opgebouwd uit ontzettend veel atomen-moleculen, een schijnbare eenheid van "losse (micro) onderdelen".
Als we dit vertalen naar de macro kosmos dan zijn we niet in staat om het "grote geheel" te zien, wat niet wil zeggen dat alle universa bij elkaar ook niet een entiteit vormen.
In feite zie je hier de reflectie van de bron (basis oorzaak) die zich naar alle kanten uitbreid als een rimpeling en daarmee tijd en ruimte creëert.
Inversie en eversie zijn hierbij 1
Wanneer je de micro en de macro kosmos met elkaar vergelijkt dan lijken daar grote overeenkomsten te zijn.
De zon (een ster) zou daarbij bijvoorbeeld vergeleken kunnen worden met een nucleus (atoomkern), het zonnestelsel met een atoom en de Melkweg met een molecuul.
Onze entiteit (verschijningsvorm) is opgebouwd uit ontzettend veel atomen-moleculen, een schijnbare eenheid van "losse (micro) onderdelen".
Als we dit vertalen naar de macro kosmos dan zijn we niet in staat om het "grote geheel" te zien, wat niet wil zeggen dat alle universa bij elkaar ook niet een entiteit vormen.
In feite zie je hier de reflectie van de bron (basis oorzaak) die zich naar alle kanten uitbreid als een rimpeling en daarmee tijd en ruimte creëert.
Inversie en eversie zijn hierbij 1
Friday, June 26, 2015
Comfort Zone
Hoe fijn is het als iemand eerlijk tegen je durft te zeggen hoe ze jouw persoonlijkheid ervaren?
Een goede vriend adviseerde mij om mijn terughoudendheid eens te laten varen en zelf wat meer initiatief op relationeel en commercieel, gebied te nemen, volgens hem werd het tijd om eens “uit mijn comfortzone” te stappen…..
Dit advies raakte duidelijk een gevoelige snaar bij mij, mijn vriend voelde dus aan wat ik zelf ervaar als een vaag gevoel van onvrijheid, belemmering. Door zijn opmerking kon ik het niet langer negeren en werd ik er toe aangezet om te onderzoeken wat ik al jaren negeerde en met allerlei “rationele argumenten” voor mijzelf wist te vergoelijken.
Alleen al door mijn gevoelens te onderkennen ervaar ik nu een soort van bevrijding en gooi de schroom van mij af ;-)
Is het niet geweldig leuk om te ervaren hoe een simpele opmerking of interactie met een medemens kan leiden tot een stukje persoonlijke groei? Ik vind het in ieder geval geweldig en inspirerend om gesprekken te voeren met mensen over zaken die er toe doen.
Geen taboes, geen verborgen agenda, maar open en eerlijk met een Frisse Blik!
Saturday, April 18, 2015
De wereld is gebouwd op ik
#degroteverwarring
Alles begon bij de notie van "ik"
"ik" kan alleen bestaan in relatie tot "niet ik"
en
"ik" doe er alles aan om te bewijzen dat het idee van een unieke ik waarheid is....
Mijn realiteit is opgebouwd uit bouwstenen van "niet ik" en dat geeft een oneindig aantal mogelijkheden...
Je kunt dit idee overal terug vinden in de projectie van de wereld om mij heen.... (noem het quantum mogelijkheden ;-))
Neem de aarde en het heelal, de aarde vertegenwoordigd het idee van een unieke "ik".
Een "ik" met heel veel unieke eigenschappen en diversiteit, waardoor er een beeld van speciaalheid ontstaat, maar het geheel is tegelijkertijd toch beperkt, tot 1 grote bol zwevend in het oneindige niets, in zijn bestaan afhankelijk van een externe kracht: de zon.
De zon, het licht, als representatie van een onbewuste notie van een oorsprong, een bron.
De nietigheid van de aarde afgezet tegen het oneindig grote, donkere, koude, lege en tegelijkertijd volle heelal, een onbekende vijandige omgeving voor de bewoners van de aarde (lees: een bedreiging voor de unieke eigenschappen van "ik" die mij definiëren)
Toch is de aarde deel van het geheel, en is eindigheid geen begrip voor het oneindige
Het idee dat het oneindige rondom het eindige gebouwd is, is de "wereld op z'n kop"
Zo is onze wereld opgebouwd, "ik" als eerste bouwsteen met daarop gestapeld alle stenen van "niet ik"...
een illusiore wereld.... noem het Maya ;-)
Alles begon bij de notie van "ik"
"ik" kan alleen bestaan in relatie tot "niet ik"
en
"ik" doe er alles aan om te bewijzen dat het idee van een unieke ik waarheid is....
Mijn realiteit is opgebouwd uit bouwstenen van "niet ik" en dat geeft een oneindig aantal mogelijkheden...
Je kunt dit idee overal terug vinden in de projectie van de wereld om mij heen.... (noem het quantum mogelijkheden ;-))
Neem de aarde en het heelal, de aarde vertegenwoordigd het idee van een unieke "ik".
Een "ik" met heel veel unieke eigenschappen en diversiteit, waardoor er een beeld van speciaalheid ontstaat, maar het geheel is tegelijkertijd toch beperkt, tot 1 grote bol zwevend in het oneindige niets, in zijn bestaan afhankelijk van een externe kracht: de zon.
De zon, het licht, als representatie van een onbewuste notie van een oorsprong, een bron.
De nietigheid van de aarde afgezet tegen het oneindig grote, donkere, koude, lege en tegelijkertijd volle heelal, een onbekende vijandige omgeving voor de bewoners van de aarde (lees: een bedreiging voor de unieke eigenschappen van "ik" die mij definiëren)
Toch is de aarde deel van het geheel, en is eindigheid geen begrip voor het oneindige
Het idee dat het oneindige rondom het eindige gebouwd is, is de "wereld op z'n kop"
Zo is onze wereld opgebouwd, "ik" als eerste bouwsteen met daarop gestapeld alle stenen van "niet ik"...
een illusiore wereld.... noem het Maya ;-)
Saturday, April 11, 2015
Op z'n kop (Alles is niet wat het lijkt)
#degroteverwarring
Alles wat ik waarneem is een interpretatie van wat ik denk dat er is
De crux hierbij is dat "waarnemen" letterlijk genomen moet worden: ik neem iets wat ik ervaar "voor waar aan"
De implicaties hiervan zijn groot, namelijk dat ik geloof in mijn eigen creaties....
Op deze manier waarnemen is zo gewoon voor ons geworden dat we er eigenlijk nooit bij stil staan, behalve dat we ons er soms bewust van zijn "dat er iets niet klopt...."
Als ik er op let welke gedachten er voorbij komen dan zij deze altijd classificerend, oordelend van aard en in de praktijk merk ik dat ik het vaak mis heb...
Denken dat je weet wat iemand wil zeggen, denken dat je weet wat iemand gaat doen, denken dat je iemands motieven kent, denken dat je weet wat je wilt, denken dat je weet wat goed voor jezelf is...
Ook hier is het makkelijk om oorzaak en gevolg met elkaar te verwarren: ik reageer zo, omdat hij zo doet! of: ik reageer zo, omdat ik een neutrale situatie beoordeel en interpreteer....
Ben ik oorzaak of gevolg?
Als ik oorzaak ben, dan ben jij gevolg..... dit lijkt een bedreiging voor jou (jouw bestaansrecht afhankelijk van mij)
Als ik gevolg ben, dan is dat een bedreiging voor mij.... omdat ik geen controle heb ben ik automatisch "slachtoffer"
Iedereen leeft vanuit de 1e persoon enkelvoud (ik en de wereld [niet ik]) en heeft dus een ervaring van oorzakelijk zijn, tegelijkertijd zorgt onze "op zijn kop waarneming" er voor dat we ons machteloos voelen in een wereld die onvoorspelbaar en dreigend is, met als ultiem bewijs hiervoor: ziekte en dood....
De schijnbare tegenstelling van deze ervaringen leidt tot een continue staat van verwarring, deze verwarring uit zich op ontelbare manieren gevoed door ons eigen oordelen......
Alles wat ik waarneem is een interpretatie van wat ik denk dat er is
De crux hierbij is dat "waarnemen" letterlijk genomen moet worden: ik neem iets wat ik ervaar "voor waar aan"
De implicaties hiervan zijn groot, namelijk dat ik geloof in mijn eigen creaties....
Op deze manier waarnemen is zo gewoon voor ons geworden dat we er eigenlijk nooit bij stil staan, behalve dat we ons er soms bewust van zijn "dat er iets niet klopt...."
Als ik er op let welke gedachten er voorbij komen dan zij deze altijd classificerend, oordelend van aard en in de praktijk merk ik dat ik het vaak mis heb...
Denken dat je weet wat iemand wil zeggen, denken dat je weet wat iemand gaat doen, denken dat je iemands motieven kent, denken dat je weet wat je wilt, denken dat je weet wat goed voor jezelf is...
Ook hier is het makkelijk om oorzaak en gevolg met elkaar te verwarren: ik reageer zo, omdat hij zo doet! of: ik reageer zo, omdat ik een neutrale situatie beoordeel en interpreteer....
Ben ik oorzaak of gevolg?
Als ik oorzaak ben, dan ben jij gevolg..... dit lijkt een bedreiging voor jou (jouw bestaansrecht afhankelijk van mij)
Als ik gevolg ben, dan is dat een bedreiging voor mij.... omdat ik geen controle heb ben ik automatisch "slachtoffer"
Iedereen leeft vanuit de 1e persoon enkelvoud (ik en de wereld [niet ik]) en heeft dus een ervaring van oorzakelijk zijn, tegelijkertijd zorgt onze "op zijn kop waarneming" er voor dat we ons machteloos voelen in een wereld die onvoorspelbaar en dreigend is, met als ultiem bewijs hiervoor: ziekte en dood....
De schijnbare tegenstelling van deze ervaringen leidt tot een continue staat van verwarring, deze verwarring uit zich op ontelbare manieren gevoed door ons eigen oordelen......
Friday, April 10, 2015
Gevoelens
#degroteverwarring
Denk je echt dat jouw gevoelens en emoties door iets buiten jou veroorzaakt worden?
Door een gebeurtenis? Door iets wat iemand zegt of doet?
En dat onze emoties dien ten gevolge dus afhankelijk zijn van oncontroleerbare externe factoren?
Dit verklaart wel waarom wij onszelf makkelijk als slachtoffer zien en zo snel te kort gedaan voelen,
aan de andere kant is dit ook niet de reden waarom we zo makkelijk "anderen" de schuld geven van wat wijzelf ervaren?
Wie ervaart er?
Wat wordt er ervaren?
Waar wordt de ervaring beleefd?
Wie ervaart er? zou eigenlijk moeten zijn "Wat heeft een ervaring?"
De ervaarder is het bewustzijn, de waarnemer, de ruimte waarbinnen de waarneming zich lijkt af te spelen.
Wat "dat" is, is niet te beschrijven, "is" komt het dichtste in de buurt?
De waarnemer kan alleen bestaan als er verdeling is, en is dit niet precies zoals wij het bestaan waarnemen?
Ons bestaan wordt gewaarborgd door het uitgangspunt van ons leven: er is IK en NIET IK.
Hierdoor zijn Ik en NIET IK de kern van existentie
Ik en NIET IK zijn oorzaak en gevolg in 1, zoals de zoon de vader maakt en de leerling de leraar...
Even terug naar gevoelens: gevoelens zijn een lichamelijke sensatie als gevolg van een on-,onder-,bewuste gedachte..
Waarbij de gedachte vaak een classificatie (oordeel) is.
De classificatie (actie) van een gebeurtenis of situatie (die van zich zelf altijd neutraal zijn), zorgt voor een reactie in het lichaam. Net als een instrument dat bespeeld wordt is het lichaam van zichzelf neutraal, maar als je het prikkelt dan reageert het.
Zodra je dit mechanisme onderzocht hebt kun je tot het inzicht komen dat wat wij ervaren een projectie van ons zelf is en opent dit de deur naar meer zelf kennis en een andere blik op het leven
Denk je echt dat jouw gevoelens en emoties door iets buiten jou veroorzaakt worden?
Door een gebeurtenis? Door iets wat iemand zegt of doet?
En dat onze emoties dien ten gevolge dus afhankelijk zijn van oncontroleerbare externe factoren?
Dit verklaart wel waarom wij onszelf makkelijk als slachtoffer zien en zo snel te kort gedaan voelen,
aan de andere kant is dit ook niet de reden waarom we zo makkelijk "anderen" de schuld geven van wat wijzelf ervaren?
Wie ervaart er?
Wat wordt er ervaren?
Waar wordt de ervaring beleefd?
Wie ervaart er? zou eigenlijk moeten zijn "Wat heeft een ervaring?"
De ervaarder is het bewustzijn, de waarnemer, de ruimte waarbinnen de waarneming zich lijkt af te spelen.
Wat "dat" is, is niet te beschrijven, "is" komt het dichtste in de buurt?
De waarnemer kan alleen bestaan als er verdeling is, en is dit niet precies zoals wij het bestaan waarnemen?
Ons bestaan wordt gewaarborgd door het uitgangspunt van ons leven: er is IK en NIET IK.
Hierdoor zijn Ik en NIET IK de kern van existentie
Ik en NIET IK zijn oorzaak en gevolg in 1, zoals de zoon de vader maakt en de leerling de leraar...
Even terug naar gevoelens: gevoelens zijn een lichamelijke sensatie als gevolg van een on-,onder-,bewuste gedachte..
Waarbij de gedachte vaak een classificatie (oordeel) is.
De classificatie (actie) van een gebeurtenis of situatie (die van zich zelf altijd neutraal zijn), zorgt voor een reactie in het lichaam. Net als een instrument dat bespeeld wordt is het lichaam van zichzelf neutraal, maar als je het prikkelt dan reageert het.
Zodra je dit mechanisme onderzocht hebt kun je tot het inzicht komen dat wat wij ervaren een projectie van ons zelf is en opent dit de deur naar meer zelf kennis en een andere blik op het leven
Subscribe to:
Posts (Atom)