#degroteverwarring
Alles begon bij de notie van "ik"
"ik" kan alleen bestaan in relatie tot "niet ik"
en
"ik" doe er alles aan om te bewijzen dat het idee van een unieke ik waarheid is....
Mijn realiteit is opgebouwd uit bouwstenen van "niet ik" en dat geeft een oneindig aantal mogelijkheden...
Je kunt dit idee overal terug vinden in de projectie van de wereld om mij heen.... (noem het quantum mogelijkheden ;-))
Neem de aarde en het heelal, de aarde vertegenwoordigd het idee van een unieke "ik".
Een "ik" met heel veel unieke eigenschappen en diversiteit, waardoor er een beeld van speciaalheid ontstaat, maar het geheel is tegelijkertijd toch beperkt, tot 1 grote bol zwevend in het oneindige niets, in zijn bestaan afhankelijk van een externe kracht: de zon.
De zon, het licht, als representatie van een onbewuste notie van een oorsprong, een bron.
De nietigheid van de aarde afgezet tegen het oneindig grote, donkere, koude, lege en tegelijkertijd volle heelal, een onbekende vijandige omgeving voor de bewoners van de aarde (lees: een bedreiging voor de unieke eigenschappen van "ik" die mij definiëren)
Toch is de aarde deel van het geheel, en is eindigheid geen begrip voor het oneindige
Het idee dat het oneindige rondom het eindige gebouwd is, is de "wereld op z'n kop"
Zo is onze wereld opgebouwd, "ik" als eerste bouwsteen met daarop gestapeld alle stenen van "niet ik"...
een illusiore wereld.... noem het Maya ;-)
Saturday, April 18, 2015
Saturday, April 11, 2015
Op z'n kop (Alles is niet wat het lijkt)
#degroteverwarring
Alles wat ik waarneem is een interpretatie van wat ik denk dat er is
De crux hierbij is dat "waarnemen" letterlijk genomen moet worden: ik neem iets wat ik ervaar "voor waar aan"
De implicaties hiervan zijn groot, namelijk dat ik geloof in mijn eigen creaties....
Op deze manier waarnemen is zo gewoon voor ons geworden dat we er eigenlijk nooit bij stil staan, behalve dat we ons er soms bewust van zijn "dat er iets niet klopt...."
Als ik er op let welke gedachten er voorbij komen dan zij deze altijd classificerend, oordelend van aard en in de praktijk merk ik dat ik het vaak mis heb...
Denken dat je weet wat iemand wil zeggen, denken dat je weet wat iemand gaat doen, denken dat je iemands motieven kent, denken dat je weet wat je wilt, denken dat je weet wat goed voor jezelf is...
Ook hier is het makkelijk om oorzaak en gevolg met elkaar te verwarren: ik reageer zo, omdat hij zo doet! of: ik reageer zo, omdat ik een neutrale situatie beoordeel en interpreteer....
Ben ik oorzaak of gevolg?
Als ik oorzaak ben, dan ben jij gevolg..... dit lijkt een bedreiging voor jou (jouw bestaansrecht afhankelijk van mij)
Als ik gevolg ben, dan is dat een bedreiging voor mij.... omdat ik geen controle heb ben ik automatisch "slachtoffer"
Iedereen leeft vanuit de 1e persoon enkelvoud (ik en de wereld [niet ik]) en heeft dus een ervaring van oorzakelijk zijn, tegelijkertijd zorgt onze "op zijn kop waarneming" er voor dat we ons machteloos voelen in een wereld die onvoorspelbaar en dreigend is, met als ultiem bewijs hiervoor: ziekte en dood....
De schijnbare tegenstelling van deze ervaringen leidt tot een continue staat van verwarring, deze verwarring uit zich op ontelbare manieren gevoed door ons eigen oordelen......
Alles wat ik waarneem is een interpretatie van wat ik denk dat er is
De crux hierbij is dat "waarnemen" letterlijk genomen moet worden: ik neem iets wat ik ervaar "voor waar aan"
De implicaties hiervan zijn groot, namelijk dat ik geloof in mijn eigen creaties....
Op deze manier waarnemen is zo gewoon voor ons geworden dat we er eigenlijk nooit bij stil staan, behalve dat we ons er soms bewust van zijn "dat er iets niet klopt...."
Als ik er op let welke gedachten er voorbij komen dan zij deze altijd classificerend, oordelend van aard en in de praktijk merk ik dat ik het vaak mis heb...
Denken dat je weet wat iemand wil zeggen, denken dat je weet wat iemand gaat doen, denken dat je iemands motieven kent, denken dat je weet wat je wilt, denken dat je weet wat goed voor jezelf is...
Ook hier is het makkelijk om oorzaak en gevolg met elkaar te verwarren: ik reageer zo, omdat hij zo doet! of: ik reageer zo, omdat ik een neutrale situatie beoordeel en interpreteer....
Ben ik oorzaak of gevolg?
Als ik oorzaak ben, dan ben jij gevolg..... dit lijkt een bedreiging voor jou (jouw bestaansrecht afhankelijk van mij)
Als ik gevolg ben, dan is dat een bedreiging voor mij.... omdat ik geen controle heb ben ik automatisch "slachtoffer"
Iedereen leeft vanuit de 1e persoon enkelvoud (ik en de wereld [niet ik]) en heeft dus een ervaring van oorzakelijk zijn, tegelijkertijd zorgt onze "op zijn kop waarneming" er voor dat we ons machteloos voelen in een wereld die onvoorspelbaar en dreigend is, met als ultiem bewijs hiervoor: ziekte en dood....
De schijnbare tegenstelling van deze ervaringen leidt tot een continue staat van verwarring, deze verwarring uit zich op ontelbare manieren gevoed door ons eigen oordelen......
Friday, April 10, 2015
Gevoelens
#degroteverwarring
Denk je echt dat jouw gevoelens en emoties door iets buiten jou veroorzaakt worden?
Door een gebeurtenis? Door iets wat iemand zegt of doet?
En dat onze emoties dien ten gevolge dus afhankelijk zijn van oncontroleerbare externe factoren?
Dit verklaart wel waarom wij onszelf makkelijk als slachtoffer zien en zo snel te kort gedaan voelen,
aan de andere kant is dit ook niet de reden waarom we zo makkelijk "anderen" de schuld geven van wat wijzelf ervaren?
Wie ervaart er?
Wat wordt er ervaren?
Waar wordt de ervaring beleefd?
Wie ervaart er? zou eigenlijk moeten zijn "Wat heeft een ervaring?"
De ervaarder is het bewustzijn, de waarnemer, de ruimte waarbinnen de waarneming zich lijkt af te spelen.
Wat "dat" is, is niet te beschrijven, "is" komt het dichtste in de buurt?
De waarnemer kan alleen bestaan als er verdeling is, en is dit niet precies zoals wij het bestaan waarnemen?
Ons bestaan wordt gewaarborgd door het uitgangspunt van ons leven: er is IK en NIET IK.
Hierdoor zijn Ik en NIET IK de kern van existentie
Ik en NIET IK zijn oorzaak en gevolg in 1, zoals de zoon de vader maakt en de leerling de leraar...
Even terug naar gevoelens: gevoelens zijn een lichamelijke sensatie als gevolg van een on-,onder-,bewuste gedachte..
Waarbij de gedachte vaak een classificatie (oordeel) is.
De classificatie (actie) van een gebeurtenis of situatie (die van zich zelf altijd neutraal zijn), zorgt voor een reactie in het lichaam. Net als een instrument dat bespeeld wordt is het lichaam van zichzelf neutraal, maar als je het prikkelt dan reageert het.
Zodra je dit mechanisme onderzocht hebt kun je tot het inzicht komen dat wat wij ervaren een projectie van ons zelf is en opent dit de deur naar meer zelf kennis en een andere blik op het leven
Denk je echt dat jouw gevoelens en emoties door iets buiten jou veroorzaakt worden?
Door een gebeurtenis? Door iets wat iemand zegt of doet?
En dat onze emoties dien ten gevolge dus afhankelijk zijn van oncontroleerbare externe factoren?
Dit verklaart wel waarom wij onszelf makkelijk als slachtoffer zien en zo snel te kort gedaan voelen,
aan de andere kant is dit ook niet de reden waarom we zo makkelijk "anderen" de schuld geven van wat wijzelf ervaren?
Wie ervaart er?
Wat wordt er ervaren?
Waar wordt de ervaring beleefd?
Wie ervaart er? zou eigenlijk moeten zijn "Wat heeft een ervaring?"
De ervaarder is het bewustzijn, de waarnemer, de ruimte waarbinnen de waarneming zich lijkt af te spelen.
Wat "dat" is, is niet te beschrijven, "is" komt het dichtste in de buurt?
De waarnemer kan alleen bestaan als er verdeling is, en is dit niet precies zoals wij het bestaan waarnemen?
Ons bestaan wordt gewaarborgd door het uitgangspunt van ons leven: er is IK en NIET IK.
Hierdoor zijn Ik en NIET IK de kern van existentie
Ik en NIET IK zijn oorzaak en gevolg in 1, zoals de zoon de vader maakt en de leerling de leraar...
Even terug naar gevoelens: gevoelens zijn een lichamelijke sensatie als gevolg van een on-,onder-,bewuste gedachte..
Waarbij de gedachte vaak een classificatie (oordeel) is.
De classificatie (actie) van een gebeurtenis of situatie (die van zich zelf altijd neutraal zijn), zorgt voor een reactie in het lichaam. Net als een instrument dat bespeeld wordt is het lichaam van zichzelf neutraal, maar als je het prikkelt dan reageert het.
Zodra je dit mechanisme onderzocht hebt kun je tot het inzicht komen dat wat wij ervaren een projectie van ons zelf is en opent dit de deur naar meer zelf kennis en een andere blik op het leven
Subscribe to:
Posts (Atom)