Ons leven lijkt geregeerd te worden door Tijd.
Tijd lijkt zich aan ons voor te doen als de opeenvolging van opzichzelfstaande gebeurtenissen, een stroom vanuit een verleden naar "de toekomst".
Als we naar onze tijdsbeleving kijken dan heeft iedereen wel eens de ervaring gehad dat de tijd soms sneller (als je iets leuks doet), en soms tergend langzaam (als je in de stoel bij de tandarts ligt) lijkt te gaan. Tijd lijkt zich dus in onze eigen ervaring ook relatief te gedragen. In de algemene relativiteitstheorie wordt het relatieve karakter van Tijd gekoppeld aan de positie van de waarnemer, de waarneming is relatief voor de waarnemer, in feite zeg je dan dat de waarnemer de voortbrenger van de waarneming is, het relatieve karakter van de waarneming is direct ook een synoniem voor illusie (Maya). Iets wat relatief is kan geen waarheid zijn, waarheid is altijd onveranderlijk, heeft geen tegendeel en is niet afhankelijk van de waarnemer. "Kijk" hier eens naar en "zie" wat het met je doet....
Ook hier wordt de parallel tussen de wetenschap en de esoterie duidelijk, het maakt namelijk niet uit hoe en waar je de waarheid zoekt, ze is altijd hetzelfde en onveranderlijk, iedere weg leidt uiteindelijk naar die ene waarheid.
De illusie zit hem in het feit dat wij denken dat wij onder invloed van de tijd staan, terwijl dat in werkelijkheid andersom is...
Tijd is het instrument waarmee ons denken (onze persoonlijkheid of ego) iedere keer
zijn eigen sterfelijkheid en zwakte aan zichzelf bewijst. Kijk hier maar eens beter naar, kijk eens in jezelf, in je eigen ervaring.....
Is verleden niets anders dan een mentaal beeld wat je vasthoud? En is "toekomst" niet precies eender? Kun jij je herinneren dat je er niet was? Wanneer begon je "er te zijn"?
Wat zou een mensenleven, als portie tijd gezien, betekenen in een oneindig, onvoorstelbaar groot heelal? Het heelal dat wij aanschouwen biedt ons een blik in het verleden (het licht heeft namelijk tijd nodig om ons te bereiken), deze argumentatie wordt als bewijs naar voren gebracht dat er echt zo iets als tijd bestaat. Maar in feite zegt het maar één ding: er is geen tijd, in het nu wordt ik dus omgeven door het verleden, iets wat niet meer is (bv het licht van een ster die misschien niet meer bestaat), in werkelijkheid is de tijd nooit begonnen en nooit geëindigd, alleen de droom van Tijd....
