Afgelopen week een leuke documentaire gezien op BBC4. Het ging over de zoektocht van de wetenschap naar het kleinste deeltje, of beter gezegd de zoektocht naar de meest elementaire bouwstenen van materie. Prachtig om te zien hoe de wetenschap en allerlei knappe koppen het mysterie van het bestaan proberen te ontrafelen.
Tevens wordt er geprobeerd om te komen tot één universele beschrijving van de werkelijkheid en is het doel om de verschillende natuurkundige theorieën te verenigen in 1 alles omvattend geheel.
Vele wetenschappers over de hele wereld houden zich dagelijks bezig met onderzoekingen om maar een verklaring te kunnen vinden voor al wat is. Gaande weg de documentaire werd ik steeds vrolijker en blijer toen ik zag wat er zich op dit hoogste wetenschappelijk niveau allemaal afspeelt. Het doel om de werkelijkheid te beschrijven met ingewikkelde wiskundige formules is al een hele opgave, maar als je dan ziet dat iedere ontdekking weer een nieuwe vraag oproept en met wat voor verklaringen deze zeer geleerde, rationele mensen dan komen dan kan ik het niet helpen om in een onbedaarlijk lachen uit te barsten.
Een paar voorbeelden:
Materie heeft een tegenhanger welke zijn inverse zelf is: antimaterie (het bestaan van antimaterie is aangetoond).
Van het vacuüm dachten wij altijd dat die ruimte volledig leeg en materieloos is, niets blijkt minder waar, in dat zelfde niets blijkt het te bruisen van de activiteit, er ontspruiten continue nieuwe processen, deeltjes die net zo snel weer ophouden te bestaan, als in een soort oersoep zonder inhoud die alles met elkaar verbind.
Een andere constatering is dat er deeltjes zijn waarvan de positie niet vaststaat tot dat we die gaan meten, met andere woorden: pas als er een waarnemer zijn aandacht op het deeltje richt (meten) krijgt het een vaste positie, in ieder ander geval kan het zich over in het hele universum bevinden. De verklaring die hiervoor gegeven wordt is dat er zeer waarschijnlijk "parallelle universa" zijn.
Het leuke is dat wat ik hier zie, namelijk: dat via welke weg je ook naar waarheid zoekt de waarheid onveranderlijk is en dat het niet anders kan dat we altijd bij de ene waarheid uit komen.
De parallel tussen de wetenschap en esoterische is geweldig:
Alles ontstaat uit het niets.
Alles is één en verbonden.
Het zelf, de waarnemer, is de schepper.
Aan het eind van de documentaire merkte de presentator op dat hijzelf ook bestaat uit dezelfde deeltjes, atomen, die overal in het universum voorkomen, en hoe wonderlijk dat wel niet is. Geweldig wat een humor! Zelf had hij volgens mij niet helemaal in de gaten wat zijn opmerking impliceert, namelijk niets meer en niets minder dan dat het onderwerp van al het onderzochte dus het "Zelf" is. Atomen onderzoeken atomen.
Ook hier is dus het Zelf, wat één en ongedeeld is, opzoek naar zichzelf. Wetenschap is dus niets anders dan een andere manier van meditatie, wat in de kern Zelf-onderzoek is. De uiteindelijke conclusies liggen al vast......
