Hoe weet je nou of iets waarheid is en wat niet?
Het lijkt een simpele vraag, maar als je er eens goed naar kijkt dan kom je misschien tot de ontdekking dat waarheid kennen niet iets is wat je met je verstand, je denken doet.
Het verbaasd mij vaak hoeveel energie mensen investeren in het verdedigen van "de waarheid", waarom zou je dat doen?
Als iets waar is dat toch vaststaand? Iets is niet zo-nu-en-dan waar, of soms wel en dan weer niet. Ook is waarheid niet afhankelijk van de waarnemer, waarheid is waar, kent geen tegendeel en is absoluut. Waarom zou je het dan moeten verdedigen? Kun je waarheid soms kwijt raken? kan het veranderen?
Dit lijkt misschien een woordspelletje, en je kunt argumenteren dat waarheid voor iedereen anders is, dat waarheid "gekleurd" is, jouw of mijn waarheid. Als dat zou zou zijn dan bestaat er geen waarheid, alleen complete chaos zoals in een spel waar de regels ieder moment kunnen veranderen.
Is dit niet de manier waarop veel mensen het leven ervaren? Als mens, zijnde overgeleverd aan gebeurtenissen en ervaringen, gevoelens waar niemand invloed op heeft? Deze chaos is de bron voor veel onrust, onzekerheid en angst in een mensenleven.
Om waarheid te kennen zou je je kunnen richten op de basiskenmerken van waarheid, bijvoorbeeld:
Waarheid is simpel en ongecompliceerd
Waarheid is duidelijk, helder en licht
Waarheid geeft altijd een gevoel van herkenning, zoiets van: "dat heb ik altijd al geweten"
Waarheid is onveranderlijk en constant
Waarheid is de bron van rust en kalmte, een gevoel dat alles OK is
Waarheid oordeelt niet
Waarheid is voor iedereen altijd beschikbaar
Waarheid is
Het lijkt een kunst in het leven te zijn om waarheid te herkennen, die stabiele factor, ondertoon, de ruimte waarin alles zich manifesteert.
Volgens de Bhagavad Gita wordt onze visie versluierd (Maya) en hebben wij onderscheidingsvermogen nodig.
Op het moment dat we onze gedachten, denken kunnen zien voor wat ze werkelijk zijn, als wolken in de lucht, zonder enige substantie, samenhang of betekenis, en
we het onderscheid tussen denken en gewaarzijn ervaren wordt onze ware visie hersteld. (Burt Harding verduidelijkt dit zo: http://www.youtube.com/watch?v=Mn4N5thGHU0)
Een manier om het onderscheid tussen gedachten en gewaarzijn te ervaren is jezelf bestuderen, wat gebeurt in in jou? Jezelf als studieobject nemen lijkt heel logisch maar is een bewuste stap om te zetten, zeker als je de studie gaat benoemen: meditatie.
Het woord meditatie schikt veel mensen af, het roept vaak direct associaties op met zweverigheid en een link met het oosten. Meditatie is niets anders dan jouw aandacht op iets anders richten dan de schijnbare "buiten wereld" je richt je aandacht op jezelf, wat er zich in jou afspeeld.
Je hoeft er geen speciale houding voor aan te nemen, paarse kleren te dragen, naar Tibet te gaan of een dieet te volgen, je kunt het altijd en overal doen. De wereld is altijd daar waar jij bent en speelt zich altijd alleen in jou af. Hier bevind zich de sleutel tot directe ervaring.
Toch is ook de "buiten wereld" gebonden aan waarheid, alles wat vorm heeft is tijdelijk en er lijkt maar één absolute factor te zijn: de lichtsnelheid.
Ook hier zie ik weer een prachtige overeenkomst met wat je kunt ontdekken in jezelf.
Licht: absoluut in snelheid direct gelinkt aan tijd, als je de lichtsnelheid benaderd komt de tijd tot stilstand, misschien kun je in jezelf ontdekken wat jouw kern is: licht, jij bent het ene zelf, absoluut en tijdloos!
