#degroteverwarring
Alles wat ik waarneem is een interpretatie van wat ik denk dat er is
De crux hierbij is dat "waarnemen" letterlijk genomen moet worden: ik neem iets wat ik ervaar "voor waar aan"
De implicaties hiervan zijn groot, namelijk dat ik geloof in mijn eigen creaties....
Op deze manier waarnemen is zo gewoon voor ons geworden dat we er eigenlijk nooit bij stil staan, behalve dat we ons er soms bewust van zijn "dat er iets niet klopt...."
Als ik er op let welke gedachten er voorbij komen dan zij deze altijd classificerend, oordelend van aard en in de praktijk merk ik dat ik het vaak mis heb...
Denken dat je weet wat iemand wil zeggen, denken dat je weet wat iemand gaat doen, denken dat je iemands motieven kent, denken dat je weet wat je wilt, denken dat je weet wat goed voor jezelf is...
Ook hier is het makkelijk om oorzaak en gevolg met elkaar te verwarren: ik reageer zo, omdat hij zo doet! of: ik reageer zo, omdat ik een neutrale situatie beoordeel en interpreteer....
Ben ik oorzaak of gevolg?
Als ik oorzaak ben, dan ben jij gevolg..... dit lijkt een bedreiging voor jou (jouw bestaansrecht afhankelijk van mij)
Als ik gevolg ben, dan is dat een bedreiging voor mij.... omdat ik geen controle heb ben ik automatisch "slachtoffer"
Iedereen leeft vanuit de 1e persoon enkelvoud (ik en de wereld [niet ik]) en heeft dus een ervaring van oorzakelijk zijn, tegelijkertijd zorgt onze "op zijn kop waarneming" er voor dat we ons machteloos voelen in een wereld die onvoorspelbaar en dreigend is, met als ultiem bewijs hiervoor: ziekte en dood....
De schijnbare tegenstelling van deze ervaringen leidt tot een continue staat van verwarring, deze verwarring uit zich op ontelbare manieren gevoed door ons eigen oordelen......
No comments:
Post a Comment